Ν. Α. Κωνσταντοπουλος Οταν μια μορφή της κολύμβησης, όπως ο Ιταλός Λούκα Σάκι (3ος ολυμπιονίκης στα 400 μ. μεικτής το 1992 και πρωταθλητής Ευρώπης το 1991), λέει για κάποιον πως χρόνια είχε να δει τέτοιο πρόσθιο, τότε η ελληνική κολύμβηση μπορεί να αισθάνεται αισιόδοξη. Ο ίδιος, δε, ο κολυμβητής και ο προπονητής του, να νιώθουν υπερήφανοι. Η επισήμανση του Σάκι αναφέρεται στον κολυμβητή - έκπληξη του πρωταθλήματος Ευρώπης, τον 19χρονο Παναγιώτη Σαμιλίδη, ο οποίος κατέκτησε τα χάλκινα μετάλλια των 200 και των 50 μ. Ο αθλητής του Αλέξανδρου Νικολόπουλου, που το 1992 είχε αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς στο μοντέρνο πένταθλο, κατέπληξε την κολυμβητική Ευρώπη, κυρίως με το 2.09.72 που έκανε στο 200άρι.«Για να είμαι ειλικρινής, για φέτος περιμέναμε μια επίδοση περίπου στα 2.10.50. Επειδή, όμως, είναι αθλητής με υψηλή αγωνιστικότητα, βγήκε αυτός ο χρόνος. Πρέπει να τη συνειδητοποιήσει και ο ίδιος», λέει ο κ. Νικολόπουλος.Η συνέχεια «προβλέπει» συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.«Θα προσπαθήσουμε να κάνει εξίσου καλή εμφάνιση. Αυτό δεν σημαίνει πως θα μπει στον τελικό. Αλλωστε, στόχος για το 2012 ήταν το πρωτάθλημα Ευρώπης και το όριο για το Λονδίνο. Αυτή τη στιγμή έχει την 7η επίδοση στον κόσμο, αλλά αυτά δεν υπολογίζονται. Αν κολυμπήσει όσο καλύτερα μπορεί και μπει στον ημιτελικό, θα έχουμε πετύχει και με τα παραπάνω τους στόχους μας».Η εξαετής συνεργασία του κ. Νικολόπουλου με τον Σαμιλίδη έχει αποδειχθεί απολύτως επιτυχής, παρά το ατίθασο του χαρακτήρα του Παναγιώτη, όπως λέει ο προπονητής του.«Αυτό έχει και τα θετικά και τ αρνητικά του. Εχουμε βρει, πάντως, ιδιαίτερη χημεία και αποδίδει. Μου αρέσει ο αγωνιστικός του χαρακτήρας. Πιστεύω σε αυτόν. Μορφές της κολύμβησης λένε τα καλύτερα γι αυτόν. Ο Σάκι, ας πούμε, είπε πως είχε χρόνια να δει τέτοιο κολύμπι στο πρόσθιο. Αν όλα πάνε καλά, αν υπάρχουν σωστές συνθήκες, πιστεύω πως θα έχει πολύ καλή εξέλιξη».Μιλώντας για συνθήκες, άδραξε την ευκαιρία να θέσει ένα γενικότερο σοβαρό ζήτημα:«Εμείς ήμασταν από τους τυχερούς. Παρότι για αρκετό διάστημα ήταν κλειστό το κολυμβητήριο στο Ζάππειο και της Αργυρούπολης ή είχαν κρύο νερό, βρίσκαμε τη λύση για προπόνηση. Ημασταν γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης. Γυρίζαμε και βρίσκαμε πισίνα. Τι έκαναν, όμως, οι εκτός Αθήνας κολυμβητές; Η Πολιτεία πρέπει ν αντιμετωπίσει το θέμα. Οπως, επίσης, το ζήτημα των κινήτρων. Οι γεννημένοι τα 1992, 93 και 94 έπεσαν στην περικοπή των κινήτρων. Αυτό τρώει τον ελληνικό αθλητισμό. Οι φορείς πρέπει να συζητήσουν σοβαρά το ποια θα είναι τα κίνητρα. Να μην είναι όπως παλιά, αλλά ούτε στο άλλο άκρο, που μας πήγε ο Γιάννης Ιωαννίδης».