Λόγω ενός ατυχήματος που είχα για αρκετό καιρό ήμουν αναγκασμένος να μένω μέσα στο σπίτι και να μην μπορώ να πάω πουθενά, ερχόντουσαν οι φίλοι για να με βλέπουν και να μου κάνουν παρέα αλλά και αυτοί είχαν τος δουλείες τους οπότε ούτε να έρχονται συνέχεια μπορούσαν ούτε να κάθονται με τις ώρες. Έπρεπε να βρω κάτι να κάνω γιατί από την πολλή τηλεόραση θα χάζευα. Άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με το ίντερνετ για να περνάει η ώρα μου αλλά και εκεί μετά από λίγο καιρό βαρέθηκα.

Με βάση την μαρτυρία πέντε γυναικών στο δικαστήριο του Reading στην Βρετανία ένα αγοράκι 14 ετών ασέλγησε σε ένα σκύλο ράτσας λαμπραντόρ το ίδιο το αγοράκι αρνείται τα πάντα.

Ο κόσμος πλέον δεν βγαίνει έξω, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας. Θέλουμε να μιλήσουμε με κάποιον αλλά δεν έχουμε με ποιον. Έτσι και εγώ... Την περισσότερη ώρα της μέρας μου την περνάω στην δουλεία και μετά που γυρνάω στο σπίτι κάθομαι στον υπολογιστή μου και εκεί που καθόμουν λέω γιατί δεν το εκμεταλεύομαι? Είμαι που είμαι όλη μέρα μπροστά από έναν υπολογιστή ή ένα κινητό γιατί δεν προσπαθώ να γνωρίσω και κάνα άτομο έτσι?