Η πρώτη συνάντηση των γυναικών επιχειρηματιών έγινε με τη μορφή ομαδικού brainstorming. «Συγκεντρωθήκαμε 70 γυναίκες, βετεράνοι του κλάδου, μαζί με start-ups», περιγράφει η κ. Μπεζαντάκου. Στην επόμενη συνάντηση, τέλη Απριλίου, που είχε τη μορφή συνεδρίου, η συμμετοχή έφτασε τις 200 γυναίκες και το δίκτυο I-for-U ήταν πια γεγονός. «Οι περισσότερες νέες επιχειρηματίες δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα και τη μεταποίηση προϊόντων, τον τουρισμό, τις online πωλήσεις, τα χειροποίητα αντικείμενα», αναφέρει. «Εχουν ήδη δημιουργηθεί πέντε ζευγάρια και συνεχίζουμε», εξηγεί η ίδια· «φέρνουμε σε επαφή τις δύο γενιές, ώστε να γνωρίσουν η μια τη δουλειά της άλλης». Για να δέσει το «προξενιό», χρειάζονται χημεία και αλληλοεκτίμηση, καθώς τα δύο μέλη θα συναντιούνται μία φορά τον μήνα για να συζητούν την πορεία της νέας επιχείρησης για τρεις με τέσσερις ώρες. «Εν ολίγοις, το ευκταίο είναι να δημιουργηθεί μια φιλική σχέση, ώστε η νεότερη να έχει το θάρρος να καλέσει τη μέντορά τους άμα τη εμφανίσει ενός προβλήματος». Στην προσπάθεια έχουν ήδη στρατευθεί είκοσι πέντε «μέντορες». «Δεν μας απασχολεί αν η νεοφυής εταιρεία υφίσταται δύο μήνες ή δύο χρόνια», διευκρινίζει η κ. Μπεζαντάκου· «το θέμα είναι να έχει ξεκινήσει, να μην είναι μια αόριστη ιδέα».Τα «αγκάθια» στον χώρο της γυναικείας επιχειρηματικότητας ήταν πάντοτε πολλά. «Ημαστε λιγότερες αριθμητικά και δεν μπορούσαμε να κάνουμε εύκολα συμμαχίες», θυμάται η κ. Εφη Καρακίτσου, διευθύνουσα σύμβουλος σε μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. «Ενώ η κοινωνία αντιμετωπίζει έναν πετυχημένο άντρα απόλυτα θετικά, η επιτυχημένη γυναίκα αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη, ζήλια και διφορούμενα σχόλια». Η πρωτοβουλία, πέρα από την πρακτική, έχει και ψυχολογική διάσταση, καθώς οι νέες γυναίκες νιώθουν ότι δεν είναι μόνες αντιμέτωπες με το φόβητρο της κρίσης. «Σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι ο ίδιος τους ο σύντροφος, που αντί να τις ενθαρρύνει, τις αποκαρδιώνει», καταλήγει η κ. Μπεζαντάκου.